لباس سنتی چین بسیار با رنگ های شاد و طرح های زیبا آراسته میشدند که هر کدام مفاهیمی داشتند. برای مشاهده 4 مدل از لباس ….
به عنوان یک بخش مهم از تمدن کشور چین، لباس سنتی چین نقش حیاتی در تاریخ و فرهنگ این کشور دارد. ویژگی های اصلی که در لباس های چینی باستان در دوران گذشته با دوران معاصر مشاهده می کنید شامل لباس هایی با یقه متقاطع، دامن یا لباس بلند، بلوزهایی با یقه پاپیون دار و یا لباس هایی هستند که هنگام پوشیدن از چند جهت پیچ و تاب می خورد. این مدل لباس ها برای هزاران سال است که در فرهنگ چین استفاده می شده است. تا زمان جمهوری خلق چین از لباسهای سنتی در این سرزمین استفاده می شد. با دریافت ویزای چین میتوانید لباس محلی چینی و سنتی را در این کشور از نزدیک تماشا کنید و آنها را به عنوان سوغات چین خریداری نمایید.
در سال های 1912 تا سال 1949 پس از میلاد، لباس های بلند چینی محبوبیت خاص خود را در زندگی روزمره داشتند. همزمان با انقلاب جدید در چین، سبک لباس پوشیدن در این کشور به سمت کشورهای غربی متمایل شد. از لباس های سنتی چین باستان تنها در جشنواره ها و مراسم یا مناسبت های خاص استفاده می شود. لباس ها و پوشاک مردم را به صورت دست نخورده و کامل در سریال ها و فیلم های تلویزیونی که تاریخ این کشور را به نمایش می گذارد می توانید مشاهده کنید. برخی از اقوام و قومیت های سرزمین چین لباسهای منحصر به فردی بر تن می کنند.
بر اساس اکتشافات و مطالعات تاریخی قدمت لباس چین به دوران پالئولیتیک باز می گردد. این دوران مقارن با حدود 7/1 میلیون سال پیش تا قرن بیست و یکم قبل از میلاد می باشد. موادی که برای تهیه لباس استفاده می شود شامل پوست حیوانات است. از این روش چیزی در حدود پنج هزار سال پیش استفاده میشد که مقارن با دوران امپراطوری زرد بوده است. در امپراتوری شانگ مقارن با قرن هفدهم قبل از میلاد تا سال ۱۰۴۶ قبل از میلاد، مفاهیم اصلی در لباس های چینی به وجود آمد. از آن پس به بعد و به ویژه در طول امپراتوری ژو، ترکیبی از پوشش بلوز و دامن برای هزاران سال در چین باستان متداول شد. جمهوری خلق چین تغییر بزرگی در این کشور ایجاد کرد. پوشیدن کت و شلوار در بین زنان نیز متداول شد. پس از دهه ۱۹۷۰ لباس های چینی به سبک پوشش غربی تغییر پیدا کرد.
علاوه بر ویژگی های ظاهری و الگوهای اصلی که در لباس های سنتی مشاهده می کنید، بسیاری از ویژگی های دیگر مانند شکل ظاهری، برش لباس، زیبایی ظاهری و رنگ لباس مفاهیم دیگری هستند که در مورد لباس سنتی چین مطرح می شوند. در طول سلسله های امپراتوری چین از ترکیب رنگ متفاوت برای لباس استفاده می شد. ترکیب سیاه و سفید در قرن هفدهم تا بیست و یکم قبل از میلاد در دوره امپراطوری ژیا متداول بود. از رنگ سفید در امپراطوری شانگ و از رنگ قرمز در امپراتوری ژو استفاده میشد.
عامل دیگری که در طراحی لباس های چین باستان در قرن های گذشته رعایت می شد توجه به موقعیت سیاسی، اجتماعی، شغل و جنسیت افراد بود. بنابراین طرح لباس هایی که دارای گلدوزی اژدها و به رنگ زرد روشن دوخته میشدند مخصوص امپراطورها بودند. از لباس ارغوانی با شکل رسمی در سلسله تانگ برای مردان عالی رتبه دربار استفاده میشد. این دوران مقارن با سال ۶۱۸ تا 907 میلادی بود. در سال 1644 تا سال ۱۹۱۱، هر فرد از نظر اجتماعی شخص بالاتر و ثروتمند ترین بود، لباس های او گلدوزی ها و تزئینات بیشتری داشت.
اگرچه مد و لباس در کشور چین همواره رو به تغییر بوده است اما برخی از این مدل ها هنوز هم مورد استقبال مردم قرار دارند.
این مدل لباس به مردم دوران “هان” ارتباط دارد. در دوران امپراتوری زرد، از سال 2698 قبل از میلاد تا زمان امپراتوری مینگ (1368 تا 1644 پس از میلاد) مردم از نوعی لباس به سبک “هان” استفاده می کردند. لباس دوران هان عبارت است از یک لباس بلند و یقه دار که به صورت مورب روی هم قرار می گیرد؛ برای پوشیدن این لباس از کمربند مخصوص استفاده می شود؛ لباس دوره هان دارای آستین های گشاد و دارای یک کیسه می باشد و نحوه دوخت آن بسیار ساده است.
مانچو نوعی لباس در دوران امپراتوری کینگ است که بیشتر به یک کت ساده شباهت دارد. لباس چئونگ سام شامل یک پوشش باستانی است که مخصوص بانوان است. این پوشش، یک لباس بلند است که با طرح های رنگارنگ، بسیار جذاب و زیبا دوخته شده است. از این دو مدل لباس بیشتر در جشن ها و مراسم استفاده می شود. برای دوخت این دو مدل پوشاک از ابریشم، کتان و پارچه نخی استفاده می شود.
لباس های چینی در مراسم و جشن ها در ایام مختلف، متفاوت است. به طور مثال برای مراسم اژدها از یک لباس استفاده می شود و برای مراسم موسیقی و فستیوال های خیابانی، نوع دیگری از پوشاک به کار می روند.